دوییت

---

بسترم 

         صدف خالی یک تنهاییست 

 وتو چون مروارید 

                       گردن آویز کسان دگری

---

 

چند وقت پیش این شعر رو از سایه برا یکی از دوستان خوندم و گفت این برای شفیعی کدکنی یه!منم گفتم شاید هست دیگه...تا اینکه یادم اومد من اینو تو منتخب اشعار سایه خوندم اون هم به انتخاب خود شفیعی کدکنی.

البته این ماجرا منو یاد یه صوتی(؟)از خودم انداخت که چند سال پیش این شعر معروف سهراب سپهری رو:

---

به سراغ من اگر می آیید... 

                                 نرم و آهسته بیایید 

مبادا که ترک بردارد 

شیشه نازک تنهایی من.

---

گزاشتم تو وبلاگم و آخرش نوشتم: پروین اعتصامی! 

پ ن:اینم مصداق خریت ما!میخواستم ثابت کنم!