دل چه شاد می شود

آن زمان کآدمیان دل به دلدار دهند

می زند شعله خورشید به هر دشت و دمن

گل به رخسار جهان خنده زند رقص کنان

و از این میمنت نو ، دل چه شاد می شود 

...

پی نوشت : تقدیم به  : ا . ع که ماند و هست

پی نوشت پی نوشت : دوستی داشتم از دوستان ایام قدیم . چه حیف که دوستش دارم و دیگر پیدا نیست . جانم سوختی ! به : م . ق . ز

سومین پی نوشت : با خودم حال میکنم که هنوز وبلاک مینویسم . این روزا کمتر میبینم کسی بنویسه . و یه مساله دیگه اینکه همه دوستایی که اونموقع ها باهم وبلاگ بازی میکردیم ( یعنی مینوشتیم و میخوندیم ) دیگه وبلاگاشون نیست و این تاسف انگیزه . انگار فقط من باز مانده آن آدم های نادان بوده ام ...