مرغ مهاجر
زندگی حسی غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد ...مرغ مهاجر
زندگی حسی غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد ...درباره من
هادی هستم.گاهی مینویسم و گاهی هم نه.
نوشته های این وبلاگ رو در سنین مختلف نوشتم از دوران دبیرستان تا دانشگاه که معمولا هر پست در یک نقطه کلیدی زندگیم نوشته شده.امیدوارم که چیز جالبی برای خوندن پیدا کنید.
ادامه...
یادبود جنگ
سلام دوستان
در ایام هفته دفاع-به قول ایشان-مقدس هستیم
و مناسب دیدم که یک قطعه شعر کوتاه از خودم رو منتشر کنم.
سیل سرباز در افتاده میان دو پلید:
این یکی رخت سیه دارد و آن جامه سپید
میزند{سنگ خطا}لشگر این بر سر آن؛
بر سر هیچ و همه هیچ و همه هیچ؛که هیچ!
موفق باشید
روزمرگی...
سلام دوستان
چند روزی میشه که احساس ترس میکنم و دچار روزمرگی شدم.
در این باره شعری از خودم:
ترس
و گه گاهی دو خط شعری که گویای همه چیز است و خود نا چیز!
روزگاران کبود
روزهای بی حاصل
روز دل خستگی همین جوان عاشق
و امیدی که نبود...
و کلاغی که با چشم سیاه،همه رنگ و جلای دل ما را بربود
که در این هستی مسخ
جز فریب و غم و اندوهدلی هیچ نبود...
پس کجا آن همه همدرد و رفیق؟
پس کجا دیدن مغلوبی این کوه رقیب؟
پس کجا کشتن ترس؟
پس کجا رفتن و برگشتن از عالم درد؟
این غریبانه شدن های مریض،
پس کجا به ته رسیدند آخر؟
تا که بد روزی و بد حالی ما
واپسین لحظه بمیرد آخر...
این شعر دکلمه هم داره که فردا برای دانلود مبزارمش.
در ضمن تغییراتی در وب داده شده که ملاحضه میکنید
آهنگی هم که در متن وبلاگ میشنوید از کیوان ساکت هست و آلبوم شرق اندوه.
موفق و پیروز باشید.
وای به سر زمین خورشید
سلام بر شما
این پست به مرحوم محمد نوری اختصاص داره.
دیروز ۹ مرداد ماه بود که محمد نوری با ان صدای دل نشینش از پیش ما رفت.
پیکر این هنر مند نام اشنای ایرانی؛فردا ۱۱ مرداد ۸۹ ساعت نه و نیم صبح از رو به روی تالار وحدت تهران تشیع خواهد شد.
حال که ایشان دیگر در بین ما نیست بیایید برایش دعا کنیم و با خواندن خوانده هایش یاد و سبک او را زنده نگه داریم.
به یاد صدا و شخصیت آزاده اش.
در گذشت این استاد گرامی را به تمام اهالی هنر تسلیت میگم.
محمد هادی مجیدی ۸۹/۵/۱۰
بگزار تا بگرییم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
فرش پاره...
سلام بر شما
یک شعر کوتاه و قدیمی از خودم
برای لحضه های زندگی...
فرش پاره
...و هر آن چیزی که پیرامون ماست درسی است برای زندگی.
یک فرش پاره روی بند،
کهنه همچون دل صاحب می نمود.
صاحبش یک پیر زن،اهل این اطراف بود.
فرش بیچاره به بند،چه کتک ها که نمیخورد بر آن!
اشک او ، دادن خاک است به باد!
و آخر پیر زن نا خوش ز کار خود ، ز جا
خیزید و فرشش را در آورد از عزا!
فرش بیچاره که آمد بر زمین،
از هر غباری ، تمامآ شد رها!
پـــــس ....
تکانی لازم است!
ادعا...
سلام دوستان
این بار که این یادداشت رو مینویسم دلم بسیار تنگ است...
چرا که امروز ۲۲ خرداد ۸۹ هستش و پایان واقعی مدرسه برای من.
امید وارم که همه ی ما این روزهای شاد و آموزنده رو همیشه بیاد داشته باشیم.
داشتم فکر میکردم که درست اینها با سالروز انتخابات یکی شده
همون انتخاباتی که خشم ها را بر انگیخت و جانهای بسیاری را گرفت
و جالب که با وجود این همه مدرک موجود این حکومت نخ نما هنوز در پی خون ریختن است
و تقلب در انتخابات را(ادعا)تلقی میکند.
فکر میکنم بهترین کار این است که امید داشته باشیم به روزهای بهتر.
در پایین چند بیت از من در باب ادعا های گردن شکن جوانی...
نگاهت میکنم پیوسته از خاک
تو را بر قله((شهرت))و((نام))ی
تو را که در میان جسم و جانم
همیشه بادلم نامهربانی
به سوی تو دویدم من شب و روز
به سویت ((ادعاهای جوانی))
و در آخر که این نامه بسر شد
میان جوی رویایم روانی
تصویر برداشته شده از وبلاگ دیگه تمومه
پایان مدارس
سلام دوستان
بالاخره امروز 5 شنبه 23 اردیبهشت1389 مدرسه رفتن ما هم به سر رسید
و تنها یک ماهی بیا و بروی امتحانات رو داریم و سال بعد هم میخوام غیر حضوری هنر بخونم.
نمیدونم باید خوشحال باشم یا ناراحت ولی چیزی که بدیهی است ، گذر زمان است و اینکه
11 سال مدرسه به پایان رسیده و دیگه اون روزهای شاد و گاه غم انگیز حضور تو مدرسه رو دیگه نمیبینیم و این به نظر یه خورده دلهره اور میاد.
... انگار همین چند وقت پیش بود که کلاس اول دبستان رو شروع کردیم و با خانوم معلم
تکرار حروف الفبا میکردیم.
اما حالا روزگار جدیدی در پیش است...امید به اینده نا معلوم...امید به سالهای اینده که نمیدانیم
به خوبی باشند یا نه اما...
میدانم که گزشته رنگینم هرگز از یادم نخواهد رفت..
به راستی که این گزشته پی ساختمان اینده است.
به امید اینده ای با موفقیت.
م.ه.م