مرغ مهاجر
زندگی حسی غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد ...مرغ مهاجر
زندگی حسی غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد ...درباره من
هادی هستم.گاهی مینویسم و گاهی هم نه.
نوشته های این وبلاگ رو در سنین مختلف نوشتم از دوران دبیرستان تا دانشگاه که معمولا هر پست در یک نقطه کلیدی زندگیم نوشته شده.امیدوارم که چیز جالبی برای خوندن پیدا کنید.
ادامه...
افسوس که دل و دماغ نماندست!
سلام
میخواستم بگم:
افسوس که دل و دماغ نماندست.
نمیدونم چند ساله که این وبلاگ رو مینویسم ولی
مثل اینکه اوایلش-که تازه وارد دبیرستان شده بودم-خیلی دل و دماغ داشتم
ولی حالا...!
به نظر من -که حالا کنکوریم-بعضی ها(اسم نمیبریم!)دلشون میخواد که ما ها دل و دماغ
نداشته باشیم ولی به کوری چشمشون ما از نا امیدی فرار میکنیم.و اینه مبارزه ی ما!
نمیدونم اصلا کسی هم این وب رو میخونه یا نه ولی هنوز مینویسم(هرچند که خود من هم
مثل اکثر بچه های گل ایران)فرهنگ وب خونی و (اصلا استفاده از اینترنت)رو نداریم ولی
هنوز هم باید نوشت.این است زندگی!
از این به بعد باید بزنیم به خوندن و دنبال کردن همدیگه.هرچند که خیلی سخته ولی اینه طریقت کار.
پس بزن بریم.
م.ه.م
۱۶بهمن ۹۰
چشم به راه دانشگاه رفتن.
ماجرای پمپ بنزین افسانه ای
از کرج که به سمت بویین زهرا می روی در نزدیکی مقصد به پمپ بنزینی میرسی که داستان عجیبی دارد.اول که واردش میشوی باید به طریقت عوارضی حساب کنی و طرف هم به طریقت کافی نت ها از مانیتور کامپیوترش یک سیستم خالی را به شما می دهد تا بروید و خودتان ماشین را سیراب کنید!یک پمپ چی هم با لباس ابی یکسره نمیبینی.از پدرم پرسیدم که این جا کجاست؟تعریف کرد:
::یه زمان اینجا ام مثل همه بود اما یه بار پسر صاحاب اینجا که همینجا پمپچی بوده میاد
برا یکی بنزین بزنه و یهو آتیش میگیره و میمیره.این شد که اینجا رو سلف سرویس کردن.
...و اینطور شد که این پمپ بنزین به انضمام یکی دیگر در ایران تکند!
هنوز هم که چند سالی گزشته ندیدم که جای دیگری اینجور باشد.یحتمل از این کار ها کردن هم از ان مثال هاییست که باید گفت:تا نخوری ندانی!
دو دوبیتی
سلام دوباره برگشفتم با دوتا دو بیتی از خودم که البته به سبک بابا طاهره!
1)
دلُم آشُفته یِ آشُفته ی تو!
دلُم سنگِ بَرا دلتنگی یِ تو!
اگر سنگین دلُم،دیوُم،بِدونی:
که عُمرِ مُو یه شیشس،آن دل تو!
2)
کَمانِ اَبرویَت رنگین کمونه!
اَدیبِ مُلکِ تو شیرین زبونه!
اَگه "آرش"بِسازه این ادیب و آن کمانش،
یقینا" تیرِ او تا کهکشونه!
مردی از پشت عینک سیاه
سلام
برای قذافی:
معمر!ای تو که مردم به تیر میکشی!
عاقبت مردم تورا خونین به تیغ میکشند!
معمر! ای تو که خسمانه آدم میکشی!
مردم لیبی تو را چون پشّه راحت میکشند!
ای هیولا!اهرمن!شیاد بی وجدان بدان:
کین خروشان سیل کوبنده پیت را میکشند!
گول این چندک سرای پادشاهی را مخور،
یک دو روزی مانی و مردم به زیرت میکشند!
از تو یک سر سوزنی حتی نمی ماند به جا،
پس بدان نقش تو را در قعر دوزخ میکشند!
خواب
سلام
یه شعر جدید:
خواب
این چه خوابی است مرا؟
روی پر من در خواب،
"میتراود مهتاب"
و چطور آمده ام من اینجا؟
من که صد سال پرنده نشدم
هرچه درد و غم کشیدم اما...
باز برنده نشدم.
گرچه این خواب امیدی است مرا.
