کوچک یا بزرگ

سلام دوستان 

                   

یه داستان کوتاه از خودم. 

کوچک یا بزرگ... 

گرمای آتش دل نشین است.انقدر دلنشین که دلم میخواهد زندگی هر روز را ول کنم 

و همیشه کنار آتش باشم.و چه لذتی دارد نفس کشیدن و حس بوی رطوبت و دود. 

همیشه هر وقت که این بو را حس میکنم به یاد گزشته ام می افتم.گزشته های کوچک  

و بزرگی که حالا اصل وجود من شدند.آیا فرار باید کرد؟نه چنین نیست و فرار چاره  

این داغ گزشته هایم نیست.باید با گزشته زیست.هر چند که کوچک و بزرگ باشد.  

این گزشته معنی واضح«زندگی» است. 

اتش خاموش شد.باید برم.اما... چه عالی که رخدادی کوچک انسان را درگیر فکر کند. 

و اینطور به گزشته و آینده فکر کنیم. 

م.ه مجیدی 

و یک شعر 

من از گزشته ها جوشیده ام 

من در امروز کماکان زیسته ام 

ومن در فردا-هر طور که باشد- ؛ 

                                          آزاد خواهم زیست.

---

 

                                     از نیک آهنگ کوثر عزیز

موفق و پیروز باشید.