روزی دگر در غروب..

سلام

چند وقت امتحان داشتم که تموم شد و حالا برگشتم.

یه شعر از خودم.

---

روزی دگر در غروب...

این زمانی است که در هر طرفی

سراسر جنگ است

کوچه آن طرفی را دیدم.

و در آن جنگ است.

          در منظر تلخ بیشه زاران گشتم

بلند و در سوز و گداز

در آن جا جنگ است

من گذز انسان را

                      در لحظه های بی کسی

و در میان جنگ ها...

و در زمان ترس ها

 و در خیال  موشک و خمپاره

                                        تک و تنها دیدم.

              ****

هر کسی در دل خود  نذر و دعا میریزد

که گر دراین خطه ما جنگ نباشد شاید

جای ما جای دگر میان عشق و غزل و آهنگ است.

و درد است اگرکه آن زمان چنین نباشد!

                                                      درد است!

                  ****

آری

این همه خوابیدن دیدن و دیدن

تادم لحضه درک اندوه

همه خاطره چیدن ننگ است

همه بودن در رگ به رگ بیشه مرگ است

همه تردید

                در عاطفه کشتن  و مرگ است.

که اگر نیست،

چرا جسم بشر در طلب 

                              بودن در جای دگر

به جای جنگ است؟