مرغ مهاجر
زندگی حسی غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد ...مرغ مهاجر
زندگی حسی غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد ...درباره من
هادی هستم.گاهی مینویسم و گاهی هم نه.
نوشته های این وبلاگ رو در سنین مختلف نوشتم از دوران دبیرستان تا دانشگاه که معمولا هر پست در یک نقطه کلیدی زندگیم نوشته شده.امیدوارم که چیز جالبی برای خوندن پیدا کنید.
ادامه...
مردی از پشت عینک سیاه
سلام
برای قذافی:
معمر!ای تو که مردم به تیر میکشی!
عاقبت مردم تورا خونین به تیغ میکشند!
معمر! ای تو که خسمانه آدم میکشی!
مردم لیبی تو را چون پشّه راحت میکشند!
ای هیولا!اهرمن!شیاد بی وجدان بدان:
کین خروشان سیل کوبنده پیت را میکشند!
گول این چندک سرای پادشاهی را مخور،
یک دو روزی مانی و مردم به زیرت میکشند!
از تو یک سر سوزنی حتی نمی ماند به جا،
پس بدان نقش تو را در قعر دوزخ میکشند!
خواب
سلام
یه شعر جدید:
خواب
این چه خوابی است مرا؟
روی پر من در خواب،
"میتراود مهتاب"
و چطور آمده ام من اینجا؟
من که صد سال پرنده نشدم
هرچه درد و غم کشیدم اما...
باز برنده نشدم.
گرچه این خواب امیدی است مرا.
به فکر روز نوروزم...
سلام
یک شعرجدید ...
به فکر روز نوروزم هنوزم
آیا نوروز یک روز نوست؟
درون بند و زندانم دگر بار
نمیدانم که چه، امد به روزم
دراین زندان سرد و وحشت آلود
به فکر روز نوروزم هنوزم
تنم بی جان و زخمی شد ولیکن
نشد بهتر نه شبها و نه روزم.
به زندان زندگی کردم نه دنیا
تمام است این خراب عمر دوروزم
چرا تاریک و سرداست زندگانی؟
چرا از عمق قلبم کینه توزم؟
چرا یاری نیامد پس ملاقات
چرا باید که من تنها بسوزم؟
چرا تنها بَریدم بر سر دار؟
چرا مردم کفن بر من بدوزند؟
****
در این زندان سرمازا دگر بار
به فکر روز نوروزم هنوزم
به فکر آنچنان روزی که شاید
زخمِ تن را من به دست خود بدوزم
همه یخ ها شکسته گل بروید
چه خرّم،سبز باشد حال و روزم.
موفق باشید
جنگلی نمونده باقی
جنگلی نمونده باقی!
محیط زیست به محیط نیست تبدیل میشود!!!
میکشم من فریاد!
ازاین آتیش پلید
که درختای قشنگ سرزمینم رو درید
که اومد جنگلُ تیکه پاره کرد
کسی هم صدای پاشو نشنید!
میکشم من فریاد!
که یه عده بی سواد
اومدن به جای اطفاع حریق
جنگلو دو دستی بردن زیر تیغ
میکشم من فریاد!
تو گوش اون افراد
که میگن "کدوم حریق ؟ کدوم حریق؟
بیکفایتا شدن رئیس ما!
ای دریغُ ای دریغُ ای دریغ.
وجود
سلام...
وای اگر سنگ بودم
و می فهمیدم
که تحرک در چیست
زندگی برای من بهتر بود.
و اگر باد آسمانی بودم
میتکاندم گل را
می زدم بوسه به هر بود و نبود
و تنم اسیر این زمانه ی پیر نبود.
اه که من انسانم
که برای خود هیچ
و برای دگری هیچ
و برای همه عالم هیچ ندارم که از او بهتر باشد!
همه زیبایی دنیا به من و من به چهان هیچ،
نگفتم که همه زندگی ام در به در چیست؟
«زمستان» اثر کاندینسکی vasily kandinsky winter
زخمه به چنگ
سلام دوستان
شعر یک شعر قدیمی از خودم
زخمه به چنگ
چنگ بی صدای دلم با تو چه زیبا میزند!
زیر آن سرو بلند
چشم به راهت چه غریبانه و تنها بودم !
***********
آگهی دار که گر
خشگ و بی جان و فسرده باشم،
غرقه در پوچی تردید و فغان،
ریشه ات بر قلبم جان نو خواهد داد.
چنگ تو بر دل سنگ این خراب بی هنر
نغمه ((شور)و ((همایون))و((غزل))خواهد زد
در فریب و ترس این پیر خزان
پاکیت زخم تبر،بر تن بی برگم را
عافیت خواهد بود
خاک این قلبم را زیر و رو هم بکنند
بذر تو در قلبم جاودان خواهد ماند.
