مرغ مهاجر
زندگی حسی غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد ...مرغ مهاجر
زندگی حسی غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد ...درباره من
هادی هستم.گاهی مینویسم و گاهی هم نه.
نوشته های این وبلاگ رو در سنین مختلف نوشتم از دوران دبیرستان تا دانشگاه که معمولا هر پست در یک نقطه کلیدی زندگیم نوشته شده.امیدوارم که چیز جالبی برای خوندن پیدا کنید.
ادامه...
واما پاییز...
سلام دوستان
از این به بعد سعی میکنم شعر های بسیار کوتاه از خودم بزارم.
در ضمن میتونید منو در فیس بوک با عنوان"mohammad hadi majidi"پیدا کنید.
پاییز
پاییز که میاید عشوه دلم برون می ریزد
اولی گفت:که فصل نو شکفتن پس کو؟
من بگفتم که خوشا به شوق و شور پاییز.
موفق و پیروز باشید.
یادبود جنگ
سلام دوستان
در ایام هفته دفاع-به قول ایشان-مقدس هستیم
و مناسب دیدم که یک قطعه شعر کوتاه از خودم رو منتشر کنم.
سیل سرباز در افتاده میان دو پلید:
این یکی رخت سیه دارد و آن جامه سپید
میزند{سنگ خطا}لشگر این بر سر آن؛
بر سر هیچ و همه هیچ و همه هیچ؛که هیچ!
موفق باشید
روزمرگی...
سلام دوستان
چند روزی میشه که احساس ترس میکنم و دچار روزمرگی شدم.
در این باره شعری از خودم:
ترس
و گه گاهی دو خط شعری که گویای همه چیز است و خود نا چیز!
روزگاران کبود
روزهای بی حاصل
روز دل خستگی همین جوان عاشق
و امیدی که نبود...
و کلاغی که با چشم سیاه،همه رنگ و جلای دل ما را بربود
که در این هستی مسخ
جز فریب و غم و اندوهدلی هیچ نبود...
پس کجا آن همه همدرد و رفیق؟
پس کجا دیدن مغلوبی این کوه رقیب؟
پس کجا کشتن ترس؟
پس کجا رفتن و برگشتن از عالم درد؟
این غریبانه شدن های مریض،
پس کجا به ته رسیدند آخر؟
تا که بد روزی و بد حالی ما
واپسین لحظه بمیرد آخر...
این شعر دکلمه هم داره که فردا برای دانلود مبزارمش.
در ضمن تغییراتی در وب داده شده که ملاحضه میکنید
آهنگی هم که در متن وبلاگ میشنوید از کیوان ساکت هست و آلبوم شرق اندوه.
موفق و پیروز باشید.
فرش پاره...
سلام بر شما
یک شعر کوتاه و قدیمی از خودم
برای لحضه های زندگی...
فرش پاره
...و هر آن چیزی که پیرامون ماست درسی است برای زندگی.
یک فرش پاره روی بند،
کهنه همچون دل صاحب می نمود.
صاحبش یک پیر زن،اهل این اطراف بود.
فرش بیچاره به بند،چه کتک ها که نمیخورد بر آن!
اشک او ، دادن خاک است به باد!
و آخر پیر زن نا خوش ز کار خود ، ز جا
خیزید و فرشش را در آورد از عزا!
فرش بیچاره که آمد بر زمین،
از هر غباری ، تمامآ شد رها!
پـــــس ....
تکانی لازم است!
شرح حال
سلام دوستان
این همه مدت گذشت و چه بر سر ما آمد؟
زندگی را دوست داریم و به بودن،عاشقیم ولی،روزگار می چرخاند و می بلعد و ما مینگریم.
با اینکه بهار است و شادیم ولی نسبت به آینده نگرانم...
در پایین ترانه "داغ"از یغما گلرویی عزیز به همراه دکلمه اش با حجم کم،تقدیم به شما.
داغ قاصدک از این خبرهای منجمد نمیسوزد!
پوستر:از سایت رسمی یغما گلرویی
قاصدک!پس خبرت کو؟دل ما اینجا پکیده!
سقف ابری زمونه،نفس مارو بریده!
قاصدک!بپا نسوزی،ازخبرهایی که داغن،
اینجه خیلی وقته هیچکس حرف داقی نشنیده!
اینجا ما موندیم و حسرت،با دلای پر شکایت،
همه شب به شب حریفیم،بایه بغض ترکیده!
واسه سوختن ستاره،حتی ابرم نمی باره
اینجا نا مرئی رویا،اینجا خنده ناپدیده!
دوباره یکه قلندر،تشنه مونده لب دریا،
دست پیچکای ایوون،باز به خورشید نرسیده!
نگا کن مردن مارو،هی زمین خوردن ما رو،
پشت پا میزنن اینجا،سایه های ور پریده!
شب مات پشت شیشه،انگاری کهنه نمیشه
تازه ما اول زخمیم،خیلی مونده تا سپیده!
چه خبر از اونکبوتر که خبر رسون ما بود؟
نکنه گنبذِ جادو،جوجه هاشو طلبیده؟
آخ که از سرمه وحشت،دختر ترانه لاله
از یه سایه ی هیولا،برگ نامه ها سپیده!
جرأتی نمونده باقی،واسه آدمای یاغی
می پَلاسن روی شاخه،این همه سیب نچیده!
داد بزن با من دوباره،تف به این پرچم پاره!
زیر چکمه سکوتن،حنجره های دریده
هرجا بودی قاصدک جون،برسون به گوش بارون:
دل ما تو این جهنم،واسه آبادی تپیده!
بی سر زمین تر از باد/یغما گلرویی/صفحه24
برای دانلود دکلمه ترانه بالا با حجم1/5 مگا بایت به اینجا بروید.
(سه تار از استاد کیوان ساکت/آلبوم ان سوی آب و گل)
امیدوارم کتاب رو بخرید و از اون لذت ببرید.
موفق و پیروز باشید
روزی دگر در غروب..
سلام
چند وقت امتحان داشتم که تموم شد و حالا برگشتم.
یه شعر از خودم.
روزی دگر در غروب...
این زمانی است که در هر طرفی
سراسر جنگ است
کوچه آن طرفی را دیدم.
و در آن جنگ است.
در منظر تلخ بیشه زاران گشتم
بلند و در سوز و گداز
در آن جا جنگ است
من گذز انسان را
در لحظه های بی کسی
و در میان جنگ ها...
و در زمان ترس ها
و در خیال موشک و خمپاره
تک و تنها دیدم.
****
هر کسی در دل خود نذر و دعا میریزد
که گر دراین خطه ما جنگ نباشد شاید
جای ما جای دگر میان عشق و غزل و آهنگ است.
و درد است اگرکه آن زمان چنین نباشد!
درد است!
****
آری
این همه خوابیدن دیدن و دیدن
تادم لحضه درک اندوه
همه خاطره چیدن ننگ است
همه بودن در رگ به رگ بیشه مرگ است
همه تردید
در عاطفه کشتن و مرگ است.
که اگر نیست،
چرا جسم بشر در طلب
بودن در جای دگر
به جای جنگ است؟
